W tygodniki „Sieci”: Czyja nadzieja?

W najnowszym wydaniu tygodnika „Sieci” Marek Pyza i Marcin Wikło analizują działania Konfederacji

Kilkanaście procent poparcia, 50–70 posłów w Sejmie i odrzucenie wszelkich propozycji koalicyjnych – to ambitny, może nawet nieco bezczelny plan na jesień. W przyspieszonych wyborach – to planu ciąg dalszy – wynik ma być jeszcze lepszy. Sławomir Mentzen gra o wysoką stawkę. Dziś może nosić głowę wysoko w chmurach, bo sondażowa fala niesie jego formację ku gwiazdom. Czyim kosztem? I ile jest prawdy w dywagacjach, że w tej astralnej podróży Konfederacja pod rękę z PO spróbuje zniszczyć PiS? – pytają na łamach nowego wydania tygodnika „Sieci” Marek Pyza i Marcin Wikło w najnowszym numerze tygodnika „Sieci”.

Konfederacja, funkcjonująca obecnie pod nazwą Nowa Nadzieja, bez wątpienia stała się trzecią siłą w polskiej polityce. Choć może to dziwić i szokować, choć partia pełna jest wewnętrznych konfliktów, nie ma dostępu do dużych mediów i zbiera elektorat na TikToku, zyskuje poparcie wśród młodych Polaków i sadowi się na miejscu rozgrywającego pomiędzy PiS i PO. Co jeszcze warto wiedzieć o ugrupowaniu Mentzena?

Według Ogólnopolskiej Grupy Badawczej w grupie młodych wyborców (18–39 lat) mają już 24 proc. poparcia wśród kobiet i aż 50 proc. wśród mężczyzn. […] Problemem przy opisywaniu politycznej rzeczywistości wokół Konfederacji jest to, że nic tu nie jest na 100 proc. pewne. – To jest miszmasz różnych środowisk, w którym ludzie się ani nie lubią, ani nie rozumieją. Przecież myśmy mieli wojny ideowe na wszystkich możliwych polach – słyszymy. Rozplączmy więc nieco ten węzeł. Konfederacja to dziś „korwiniści”, czyli Nowa Nadzieja Sławomira Mentzena, „narodowcy”, czyli Ruch Narodowy Krzysztofa Bosaka i „braunowcy”, czyli członkowie partii Konfederacja Korony Polskiej Grzegorza Brauna. Kolejność nie jest przypadkowa, tak rozkładają się siły poszczególnych frakcji – wyjaśniają publicyści.

Choć w mediach wiele mówi się o możliwej koalicji Nowej Nadziei z PiS, Mentzen i jego współpracownicy wyraźnie odcinają się nie tylko od partii rządzącej, ale także od opozycji.

Ważny polityk PiS mówi nam, że dziś Konfederacja nie jest dla jego ugrupowania szansą. Co więcej – może być pułapką, i to na wielu płaszczyznach. – Wielu naszych posłów zapisuje ich od razu do PiS, jest przekonanych, że będziemy rządzili razem i nie dopuszczają innej konfiguracji, a to ich rozleniwia. A przecież Konfederacja może połasić się na obietnice Tuska i razem z nim zagrać na odsunięcie nas od władzy. Nie wiadomo, co dalej z tego wyjdzie, ale mogą zakończyć dobrą zmianę, a potem np. grać na kolejne przyspieszone wybory, co dla kraju byłoby katastrofą – mówi nam polityk z jądra partii rządzącej. Potencjalna koalicja to więc dziś opowieść z gatunku political fiction z naciskiem na „fiction” – podkreślają Pyza i Wikło.

Kluczem do sukcesu Konfederacji jest trwanie w jedności. A jeśli splot wydarzeń okaże się mało optymistyczny dla byłej partii Korwina? Możliwy scenariusz „wycinania” niepotrzebnych elementów przedstawia Marek Jakubiak:

Nie ma już wolnościowców, czyli Kuleszy, Dziambora i Sośnierza, wódz usuwa pod tym czy innym pretekstem Winnickiego, nie ma Kai Godek ani Justyny Sochy. Zostają Mentzen z Bosakiem i Braunem, bo ich ułamkowe poparcie jest dziś niezbędne. Dostaną więc niespełna 7 proc., bo tyle wynosi betonowy elektorat złożony z wyznawców Mentzena i spółki. I co dzieje się dalej? Konfederacja po wejściu do Sejmu dostaje finansowanie, które przejmie Nowa Nadzieja, czyli Mentzen. Wtedy pogonią Brauna. Zostaje Bosak, ale on nie wie jeszcze, że dla niego miejsca w tej partii też już nie ma. A w następnych wyborach Nowa Nadzieja będzie startowała już sama, bez żadnych obciążeń.

Więcej w nowym numerze tygodnika „Sieci”. Artykuły z bieżącego wydania dostępne są online w ramach subskrypcji Sieci Przyjaciół: https://wpolityce.pl/tygodniksieci/wydanie-biezace.Zapraszamy też do oglądania audycji telewizji wPolsce.pl.