W partiach władzę zdobywają drapieżnicy

Bogusław Sonik mówi o relacjach wewnątrzpartyjnych w Platformie

Na pewno mamy zbliżenie środowisk, czyli otoczenia Rafała Trzaskowskiego i Grzegorza Schetyny. Obaj chcieliby zachować podmiotowość wewnętrzną w Platformie i nie dać się zmarginalizować – mówił Bogusław Sonik, poseł Platformy Obywatelskiej w rozmowie z Dorotą Łosiewicz na łamach nowego wydania tygodnika „Sieci”.

Bogusław Sonik mówi o relacjach wewnątrzpartyjnych w Platformie, porozumieniu między Grzegorzem Schetyną oraz Rafałem Trzaskowskim czy konflikcie wokół KPO. Komentuje także powrót Donalda Tuska oraz zmiany prezentowanym przez niego światopoglądzie. 

Donald Tusk jest dziś socjaldemokratycznym liberałem z cichą nutką konserwatyzmu. Prezentuje różnorodne poglądy i propozycje. Taka postawa przewodniczącego Tuska nie jest nakierowana na to, by wyborcy zidentyfikowali się z jedną ideą czy formacją. Chodzi przede wszystkim o wzbudzenie emocji wśród wyborców, bowiem to właśnie decyduje o sukcesie wyborczym. Oprócz tego chodzi o to, by pokazać, że zwycięstwo jest możliwe. Stąd pojawiają się populistyczne postulaty, typu czterodniowy tydzień pracy, zachowanie krytykowanych wcześniej świadczeń socjalnych, 20-proc. wzrost płac dla budżetówki. Widzimy wiele propozycji, które mają pokazać, że PO może zwyciężyć, a jak zwycięży, to wszystko zrobi lepiej, a świat będzie piękniejszy. Chodzi też o uspokojenie Polaków, że nie stracą świadczeń socjalnych. Na tym odcinku ofiarą swojego liberalnego podejścia padł poseł Tomasz Lenz, który wypowiedział się za ograniczeniem świadczeń. A wyborcy oczywiście chcą wierzyć w to, że będzie taniej, szybciej, sprawniej. Chodzi więc o to, żeby przekonać do siebie jak największą grupę wyborców, którzy pójdą do urn i zagłosują za zmianą – mówi polityk.

Sonik podkreśla, że w polityce chodzi o to, by wygrywać. Różne są jednak drogi prowadzące do sukcesu. Sztuką jest wybrać taką, która okaże się skuteczna i takie zadanie stoi teraz przed Platformą Obywatelską.

Chińscy stratedzy sprzed wieków mówili, że najsprytniej zbudować taką pozycję, by atak nie był konieczny. Chodzi więc o wymuszenie pewnego układu wewnętrznego, który pozwoli na konsensus. Nikt nie chce, by na zewnątrz było widać rozdarcie w Platformie. Wracamy tu do dawnych modeli partii w Polsce. We Francji kiedyś było tak, że partie miały różne nurty, które negocjowały z sobą wewnętrzny układ sił na czas wyborów, tak by nikt nie czuł się marginalizowany czy poszkodowany. I latami było to źródłem sukcesu tych partii – wskazuje Sonik.

Czytając wypowiedzi Bogusława Sonika, można zaobserwować, że w znacznym stopniu różnią się one od komentarzy przedstawiciela tzw. typowej lewicy. Zapytany o to, czy bliżej jest mu do opozycji konstruktywnej czy totalnej, polityk odpowiada:

Nie lubię określenia „opozycja konstruktywna”, bo w czasach komunistycznych, gdy tworzyłem opozycję antykomunistyczną, zarzucano nam, że nie jesteśmy konstruktywni. Ale cenię sobie niezależność myślenia. Nie jestem w stanie powtarzać ogólników, sloganów, staram się zachować wewnętrzną wolność i uczciwość, mieć własne spojrzenie na świat i politykę. Tak będzie zawsze. Dziś gra idzie o sprawy dla Polski ważne, o decyzje, które można krytykować, trzeba dyskutować, ale monopol na jedynie słuszną rację polityczną nie istnieje. Nie mam problemu z krytykowaniem rządzących, kimkolwiek by byli, ale też nie mam problemu z przyznaniem im racji. Jak z budową zapory na granicy i przekopem mierzei. Na szczęście w miarę jednym głosem udaje nam się mówić o pomocy dla Ukrainy. Nie bawi mnie powtarzanie w mediach za Verhofstadtem, że Polska jest zarządzana, jak Rosja putinowska, a po ulicach biega 60 tys. faszystów.

Więcej w nowym numerze tygodnika „Sieci”. Artykuły z bieżącego wydania dostępne są online w ramach subskrypcji Sieci Przyjaciół: https://wpolityce.pl/tygodniksieci/wydanie-biezace.

Zapraszamy też do oglądania audycji telewizji wPolsce.pl.