Tak, krytykujmy jak najsurowiej III RP

Zwolennikiem okrągłego stołu był śp. Lech Kaczyński, a przeciwnikiem Bronisław Komorowski. Warto to przypomnieć tym z polskiej prawicy, którzy ciskają na ów mebel gromy.

Że takie stawianie sprawy to manipulacja? Oczywiście, że tak. Stosuję tylko tę samą zasadę przykładania dzisiejszej optyki do wydarzeń sprzed ćwierć wieku.

Wtedy, cóż za banał, widziano to inaczej. Proszę wybaczyć przypominanie oczywistości, ale w 1989 roku w kioskach była „Trybuna Ludu” i „Żołnierz Wolności”, w telewizji czerwoniutki „Dziennik”, nad wszystkim unosił się Jerzy Urban, a kontrolowali to dziarscy zomowcy i Armia Czerwona. I tyle.

Proszę wybaczyć osobisty wtręt. Równo 25 lat temu – ja, licealista z małego miasta na Pomorzu, który przyjechał do Warszawy na finał szkolnej olimpiady - maszerowałem po Krakowskim Przedmieściu przyglądając się okrągłostołowemu zamieszaniu. Udzielało mi się antykomunistyczne podniecenie. Jednocześnie zwoziłem z Gdańska ulotki Federacji Młodzieży Walczącej ów stół zwalczającej. Sprzeczność? Nie, po prostu chciałem, jak wszyscy, jak najszybciej pozbyć się komuny.

Mogła w tym pomóc FMW, mógł i okrągły stół.

Dziś patrząc na okrągły stół patrzymy na wszystko, co się przez te ćwierć wieku wydarzyło i mina nam rzednie. Bo III RP, bo bieda, bo króluje ten sam Urban, a Jaruzelskiego fetują w najdroższych hotelach, bo hucpa komunistów i korupcja, bo Smoleńsk, roczne kolejki do lekarza. Rozumiem to i nie chcę nawet zaczynać innej litanii: że wolna Polska i paszport w kieszeni, że NATO, a nie Sowieci, że...

Nie, nie będę nikogo przekonywał. Chcę tylko powiedzieć: tak, krytykujmy jak najsurowiej III RP, nie gódźmy się na niesprawiedliwości i podłość. I tak, cieszmy się z odzyskanej wolności. I tak, świętujmy razem 4 czerwca, bośmy się 25 lat temu strasznie cieszyli.

Więc świętujmy. Niekoniecznie z Czekoladowym Ptakiem.

Robert Mazurek