"Sieci": Tempo szczepień, czyli moc państwa
„Wyszliśmy na wiejskich głupków Europy” – grzmiał w holenderskim parlamencie Geert Wilders, znany z niewyparzonego języka lider Partii Wolności. „To po prostu niezrozumiałe, że jesteśmy ostatnim krajem w Europie, który rozpoczął szczepienia”. Takich problemów nie ma Izrael, lider światowego wyścigu szczepień. Dobrze radzą sobie Anglicy. Jak na tym tle wypada Polska?
Marek Budzisz opisuje, jak radzą sobie ze szczepieniami państwa w Europie i na świecie. Zauważa, że szczepienia… stały się kwestią polityczną, swoistym sprawdzianem, jak władze, służby sanitarne, ale też społeczeństwa przygotowały się do dnia, na którego nadejście tak długo czekano. Paradoksalnie dotychczasowe doświadczenia nie tylko obnażyły słabe strony wielu europejskich rządów, lecz również pokazały, jakie są główne społeczne problemy (przy czym w każdym kraju inne), z którymi w najbliższej przyszłości państwa unijne będą musiały się zmierzyć[…]. Europejskie frustracje są tym większe, ponieważ inne państwa, spoza Wspólnoty […] potrafiły rozpocząć szczepienia nawet kilka tygodni wcześniej, co pokazuje stopień biurokratycznej ociężałości i skostnienia brukselskich struktur, bo tam ważyły się losy rejestracji szczepionek, ich wspólnych zakupów oraz podziału na pule krajowe i dystrybucję.
Autor pisze, z czego wynikają problemy w różnych krajach: Jak wyjaśniał w parlamencie holenderski premier Mark Rutte, władze przygotowywały się do podawania preparatu firm Oxford University i AstraZeneca, a nie niemiecko-amerykańskiego produktu BioNTech-Pfizer […]. Holendrzy […] postawili na preparat brytyjski z tego powodu, że jest on tańszy […]. Innym powodem, dla którego Holendrzy chcieli czekać na rejestrację preparatu AstraZeneca, było to, że jest on znacznie łatwiejszy w dystrybucji […]. Niektóre kraje, np. Bułgaria, w ogóle nie dysponowały specjalistycznym transportem […]. Z innego rodzaju problemami musiała się mierzyć Francja. […] aby przełamać nieufność, francuskie władze zdecydowały się na uruchomienie skomplikowanego mechanizmu konsultacji społecznych przed wakcynacją […]. Budzisz wyjaśnia też, dlaczego Izrael jest jednym z liderów w tempie szczepień: Kraj szykuje się do kolejnych […] wyborów parlamentarnych, a lider Likudu chce sukces programu szczepień przekuć w wyborczy oręż […]. Zdaniem fachowców pomogło mu w tym m.in. to, że izraelska służba zdrowia należy do jednej z najlepiej skomputeryzowanych na świecie […]. Izrael szybciej też dopuścił szczepionki do użycia, a osobiste kontakty premiera Netanjahu z prezesami międzynarodowych koncernów farmaceutycznych nie tylko przyspieszyły dostawy preparatów, lecz również pozwoliły uzyskać status nieformalnego „kraju pilotażowego” […]. Autor wskazuje na sytuację Polski: Na tle Europy Polska nie wygląda gorzej niż inni. Szczepimy wolniej od Danii, w porównywalnym tempie co Niemcy i nieco szybciej niż Francja […]. Problemem, jak się wydaje, jest brak zaufania społecznego i klimat wszechogarniającej walki politycznej.
W podsumowaniu Budzisz zauważa: Uruchomienie szczepień przeciw COVID-19 ujawniło wiele innych, wcale nie zdrowotnych, chorób. W niektórych przypadkach jest to buta i pewność siebie silniejszego, w innych nadmierna biurokracja i przywiązywanie zbyt dużej wagi do kwestii rachunku ekonomicznego, ale też lekceważenie przez elity elementarnych zasad. Historia naszych celebrytów utrwala w oczach Zachodu obraz państwa, które nie wyzwoliło się z postkomunistycznej spuścizny, gdzie nieformalne układy czy sieć wzajemnych przysług znaczą więcej niż przyzwoitość. Dotychczasowe doświadczenia pokazały też, jak daleko jeszcze, niezależnie od deklaracji, państwom Unii do jedności, skoro w sytuacjach kryzysowych zwycięża strategia indywidualnego radzenia sobie z problemami.
Więcej w najnowszym numerze „Sieci”, w sprzedaży od 18 stycznia br., także w formie e-wydania na http://www.wsieciprawdy.pl/e-wydanie.html.
Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl i oglądania ciekawych audycji telewizji wPolsce.pl.
