"Sieci": Pułapka bogactwa
Wraz z poprawą warunków życia i awansem społecznym wielu Polaków zmieniają się również potrzeby ludzi, a – co za tym idzie – ich poglądy. W ciągu najbliższych kilku lat wszystkie partie polityczne będą więc musiały się zmierzyć z nową rzeczywistością. Kto właściwie zareaguje, ten przetrwa. Na łamach nowego wydania tygodnika „Sieci” Konrad Kołodziejski zauważa, że wszystkie… tęgie i mniej tęgie głowy obozu opozycyjnego rozkładają teraz na czynniki pierwsze przyczyny porażki Rafała Trzaskowskiego w wyborach prezydenckich.
Dlaczego przegraliśmy? – słyszymy. Przecież zwycięstwo było o włos. Kiedy wreszcie skończy się to upokarzające pasmo porażek? Gdzie popełniliśmy błąd? Dodaje też, że wszystkie analizy wskazują, że opozycja… po prostu zapędziła się za daleko w swojej narracji o przekupionych przez PiS „chamach”, którzy są zbyt prymitywni, aby świadomie głosować w wyborach – czytamy.
Publicysta podkreśla: jeśli opozycja chce wygrać jakiekolwiek wybory w Polsce, to najpierw musi skończyć z przeglądaniem się w lustrze, wyjść do ludzi i schować głęboko swój wystudiowany elitaryzm. […] czas się bratać z tymi, którymi dotąd się pogardzało, przemówić czasem ich językiem oraz poznać ich problemy. Dziennikarz zaznacza też, że PiS właśnie takie działania podejmowało: Stało się obrońcą ludzi, ich tożsamości i godności przed atakami drugiej strony. I wygrywało kolejne wybory. Było to możliwe także dlatego, że w Polsce – po 30 latach od początku transformacji – nie udało się dotąd zbudować społeczeństwa dobrobytu. Bo choć warunki życia ludzi stale się poprawiają, to ten proces nie jest równomierny […]. Po wygranej w 2015 r. PiS – jako pierwsza formacja od 1989 r. – poważnie potraktowało ten problem i podjęło próbę redystrybucji dochodów tak, aby ograniczyć dotychczasowe nierówności.
Kołodziejski omawia też sytuację Lewicy: Lewica od dawna jest w kłopocie. Bo z jednej strony chciałaby być taka jak PiS – mieć poparcie wśród tej uboższej, stygmatyzowanej połowy Polaków, a z drugiej jest więźniem swoich ideologicznych obsesji, których ci wyborcy raczej nie kupią. […] lewica ciągle nie ma oferty, którą mogłaby zainteresować szerszą grupę Polaków. […] ci wykluczeni ekonomiczne, do których poparcia powinna się odwoływać, są zbyt konserwatywni, a ci wyzwoleni obyczajowo, którzy są gotowi wspierać polityków w rodzaju Biedronia, są zbyt małą grupką, aby dać lewicy udział we władzy […]. Paradoks polega na tym, że elektorat lewicy to grupa najbardziej zamożnych, niezależnych finansowo ludzi. Podobnie zresztą jak w wielu krajach zachodnich, gdzie lewica gładko weszła w skład establishmentu.
Autor opisuje też, jakie mogą zajść zmiany: Z jednej strony z badań socjologicznych wynika, że zdecydowana większość Polaków jest dość stała w poglądach […]. Jest jednak i druga strona medalu. Powyższy obraz jest prawdziwy pod warunkiem, że struktura społeczeństwa utrzymuje się na w miarę stałym poziomie […]. W Polsce od 30 lat mamy do czynienia z wielkimi ruchami tektonicznymi wewnątrz społeczeństwa, związanymi z ogólną poprawą warunków życia i wynikającym z tego awansem społecznym. Wraz z nim zmieniają się również potrzeby ludzi, a – co za tym idzie – ich poglądy. Może się więc okazać, że prospołeczna polityka PiS doprowadzi paradoksalnie do osłabienia poparcia dla jej rządów […]. być może to PiS powinno zacząć się zastanawiać, jak utrzymać przy sobie elektorat, który może – wskutek poprawy warunków życia – odpłynąć pewnego dnia w innym kierunku. Oczywiście nie wchodzi w rachubę zatrzymanie rozwoju czy polityki prospołecznej. Zatem pozostaje co innego. Akcent na spory kulturowe? A może modyfikacja oferty programowej? To najważniejsze pytanie, na które powinno odpowiedzieć sobie PiS w najbliższych latach.
Więcej w najnowszym numerze „Sieci”, w sprzedaży od 27 lipca br., także w formie e-wydania na http://www.wsieciprawdy.pl/e-wydanie.html.
Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl i oglądania ciekawych audycji telewizji wPolsce.pl.
