„Sieci”: Niemiecka lekcja historii
Aleksandra Rybińska opisuje na łamach tygodnika „Sieci”, w jaki sposób Niemcy interpretują przeszłość.
Niemcy mają trudności z przezwyciężeniem przeszłości, ale nie mają prawa leczyć swoich kompleksów kosztem Polaków. Aleksandra Rybińska opisuje działalność stowarzyszeń, które pielęgnują pamięć o niemieckim „bohaterstwie” podczas II wojny światowej.
Łączy je niechęć do Republiki Federalnej, antyamerykanizm, prorosyjskość i rewizjonizm historyczny, rozumiany jako odrzucenie tej części historii Niemiec, która służy ich zdaniem do dyscyplinowania obywateli, czyli jako narzędzie do zduszania w zarodku jakichkolwiek odruchów prawicowych. Autorka zauważa też, że… te ugrupowania utrzymują bliskie kontakty ze skrajnym skrzydłem Alternatywy dla Niemiec (Der Flügel), sformowanym wokół przewodniczącego frakcji AfD w landtagu Turyngii Björna Höckego […], który wsławił się chęcią stawiania niemieckim „bohaterom” II wojny światowej pomników, zamiast upamiętniać Holokaust oraz „obrzydzać młodzieży przeszłość” – czytamy.
Rybińska wskazuje, że skrajne skrzydło AfD wspiera pismo „Compact” wydające… dodatki historyczne, w których aż kipi od rewizjonizmu […]. Ostatnie wydanie w całości poświęcono Polsce […]. Tytuł numeru brzmi „Przemilczana wina Polski” […]. Może się wydawać, że […] chodzi o zrzucenie winy za niemieckie zbrodnie na Polskę […]. Ale bardziej niż o to chodzi o zdyskredytowanie Polski, bo występuje przeciwko Rosji. Autorka Zwraca uwagę na związki wydawcy pisma z Kremlem: Elsässer nie kryje, że dąży do utworzenia politycznej osi Paryż-Berlin-Moskwa przeciwko NATO i UE […]. Po rozpoczęciu rosyjskiej agresji na Ukrainę Elsässer zadeklarował, że Rosja się tylko broni, a atakującym jest NATO pod przewodnictwem USA.
Autorka zastanawia się: Czy obraz Polski w magazynie „Compact” świadczy o nowej rewizjonistycznej modzie w Niemczech? Raczej nie […]. Nie da się oczywiście zaprzeczyć, że AfD nie potrafi opanować swojego skrajnego skrzydła […]. Partia przeszła wiele przemian od chwili jej założenia […]. Panują w niej prorosyjskość, antyamerykanizm i pochwała wielkich Niemiec. Ale te zjawiska występują także, poza ostatnim, w niemieckim partyjnym mainstreamie. To kanclerze SPD i CDU […] byli odpowiedzialni za trzy dekady pomylonej polityki „Russia First”. Politycy SPD przez lata utrzymywali bliskie kontakty z Kremlem. Dlatego Rybińska podkreśla: Martwić powinny nas artykuły w mainstreamowych niemieckich mediach, w których żądanie reparacji jest nazywane aktem nienawiści wobec Niemiec […]. Oczywiście Niemcy, te mainstreamowe, nie wymażą przeszłości. Nie odważą się nawet podjąć takiej próby. Nie zmienia to faktu, że pamięć o własnych zbrodniach traktują od lat instrumentalnie […]. Samobiczowanie na zmianę z buntem przeciwko niesłusznym oskarżaniem całego narodu o agresję i zbrodnie. Ciągle powtarzane zdanie, że Niemcy wyciągnęli wnioski z historii, służy przy tym jako uzasadnienie ich roli „moralnego” mocarstwa w Europie […]. Przeszłość została przerobiona, teraz wnioski z niej wyciągnięte mają służyć do budowy lepszego jutra. Lepszych Niemiec, tych otwartych, wielokulturowych. Reparacje do tej wizji nie pasują.
W podsumowaniu publicystka zauważa: Podobnie jak jego elity myśli naród, bo tak został przez nie wychowany. O niemieckich zbrodniach w Polsce wie tyle co nic, a o przerobieniu własnej winy jest absolutnie przekonany. Jakiekolwiek sugestie, że jest inaczej, wywołują wyżej wymieniony bunt. Co trzeba było zapłacić, zostało zapłacone. A jest tyle aktualnych, ważniejszych spraw. To są trudności, z którymi Polska będzie musiała się zmierzyć w dążeniu do materialnego zadośćuczynienia.
Więcej w nowym numerze tygodnika „Sieci”. Artykuły z bieżącego wydania dostępne są online w ramach subskrypcji Sieci Przyjaciół: https://wpolityce.pl/tygodniksieci/wydanie-biezace.
Zapraszamy też do oglądania audycji telewizji wPolsce.pl.
