Archiwum

Tu nie chodzi o wolność słowa!

Każda próba wzmocnienia mediów z polskim kapitałem kończy się potężną awanturą. Nie inaczej się stało w chwili, gdy padła propozycja wprowadzenia składki solidarnościowej, którą największe koncerny i fundusze dysponujące portalami internetowymi i stacjami telewizyjnymi czy radiowymi miałyby płacić od wpływów z reklam. Pozyskane w ten sposób środki przeznaczono by na walkę z pandemią i kulturę. Odpowiedź na takie plany rządu była jednoznacznie odmowna. Koncerny sięgnęły po najbardziej radykalny krok i na dobę zawiesiły swoją działalność. Dlaczego zamiast dyskutować o projekcie i wypracować satysfakcjonujące rozwiązania, pozbawiły swoich widzów dostępu do informacji, a nawet rozrywki? Żeby zasiać totalny niepokój, rozwścieczyć i wzbudzić skojarzenia ze stanem wojennym, nad czym od pierwszych chwil pracowali w mediach społecznościowych nie tylko dziennikarze, lecz i politycy opozycji. Projekt składki solidarnościowej, mającej objąć medialne wpływy z reklam w wysokości od dwóch do kilku procent, jest dopiero na etapie prekonsultacji. Rozwiązania takie występują w wielu innych krajach Unii Europejskiej. Skąd więc tak potężny opór w Polsce? Histeryczne wyłączanie wizji, blokowanie kanałów informacyjnych, rozrywkowych i filmowych, zawieszanie pracy portali? Zrozumiała byłaby oczywiście żywa dyskusja, próba wypracowania optymalnych rozwiązań. Tu jednak żadnej dyskusji nie ma. Jest za to wprowadzanie odbiorców w błąd i brutalna manipulacja przekazem, że protesty są efektem zamachu rządu na wolność słowa. Najwyraźniej sytuacja, w której międzynarodowe koncerny wyprowadzają za granicę milionowe zyski, ma zostać utrzymana za wszelką cenę. I choć polska scena medialna od lat wymaga regulacji, każda próba podjęcia prac nad uleczeniem patologicznych układów kończy się skrajnym szantażem. O ile jednak interes ich właścicieli jest jasny, o tyle dziwi postawa dziennikarzy, którzy dali się wciągnąć w tę manipulatorską walkę swoich pracodawców. Dlaczego zamiast uczciwie zakomunikować prawdziwą, finansową przyczynę buntu, przekonują opinię publiczną, że spór dotyczy wolności słowa? Czyżby dlatego, że walcząc o własny interes, można jednocześnie wykorzystać moment do wypuszczenia kolejnej fali niechęci wobec rządu? Politycy opozycji i protestujący dziennikarze błyskawicznie zbudowali skojarzenia z chwilą, gdy pewnego niedzielnego poranka włączyli telewizję i nie było w niej „Teleranka”. Pulsująca czarna plansza z napisem: „Tu miał być Twój ulubiony program”, miała wywołać panikę i frustrację, udowodnić, że obywatele są przez rząd PiS pozbawiani kolejnych przyczółków wolności. Nie ma wątpliwości, że chodzi tu o ogromne pieniądze. Emisje reklam są w stacjach telewizyjnych ściśle obwarowane i każde, nawet minutowe, opóźnienie kosztuje. Całodniowe zawieszenie emisji kosztowało ponad 5 mln zł. Podjęcie takiego kroku musiało być wcześniej uzgodnione. Oznacza to, że wojna toczy się o naprawdę potężne pieniądze i jeszcze większe wpływy. Nie byłoby problemu, gdyby z otwartą przyłbicą o te pieniądze walczono. Chodzi o to, że wytoczono najcięższe działa i wmówiono opinii publicznej, że to walka o wolność słowa. A taka manipulacja jest już rzeczą niedopuszczalną. Dziennikarze, którzy stawiają własny interes ekonomiczny wyżej niż prawdę, mówią o sobie wszystko…

Marzena Nykiel