Archiwum

Ten rząd będzie miał ciężej

Powstającemu nowemu polskiemu rządowi przyjdzie działać w sytuacji międzynarodowej gorszej niż poprzednikom. Być może radykalnie gorszej. Oto syryjski gambit Putina ewidentnie przynosi spodziewane przez Kreml owoce — Moskwa zaczyna być akceptowana jako partner, konieczny do opanowania bliskowschodniego kryzysu i zahamowania grożącego Europie migranckiego zalewu. Niemcy wysyłają sygnały sugerujące, że chcą złagodzenia lub zniesienia sankcji wobec Rosji. Przystępują do realizacji gazociągu North Stream 2. Wicekanclerz Sigmar Gabriel zapowiada w Moskwie zacieśnienie współpracy energetycznej. W podobnym kierunku idą deklaracje byłego (i możliwe, że przyszłego) prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy’ego. Również składane na Kremlu. Jeśli dodamy do tego, że partnerem Moskwy w North Stream 2 nie są wyłącznie Niemcy, lecz także Francuzi i Włosi, to trzeba stwierdzić, iż realna staje się możliwość, że krótki okres, w którym Rosja była (niechętnie) postrzegana jako przeciwnik Zachodu, może się kończyć. Ten czas był dla Polski tyleż zagrożeniem, ile szansą. Rząd PO wygrał tę szansę na loterii. Nie wypracował jej bowiem. Odwrotnie — sam odegrał niegdyś znaczącą rolę w usypianiu czujności Zachodu wobec kremlowskiego ekspansjonizmu. A wygrawszy szansę, nie wykorzystał jej. Pozostaje przecież oczywiste, że dziś rola naszego kraju w regionie nie jest silniejsza niż przed kryzysem ukraińskim. Odwrotnie — jest chyba mniejsza niż kiedykolwiek po 1991 r., choć przez ostatnie lata w Warszawie rządzili pupile Berlina i Brukseli. Nie sposób niestety wykluczyć, że dominujące państwa Unii podejmą decyzję, by w zamian za współpracę z Rosją w kwestii Syrii nieformalnie zgodzić się na trwałe pozbawienie Ukrainy  perspektywy wejścia do zachodnich struktur. Gdyby tak się stało, podstawowym interesem Polski byłoby takie działanie, aby mimo to ów kraj w swym życiu wewnętrznym stawał się stopniowo coraz bardziej kompatybilny z Zachodem. A także, aby nie ucierpiało na tym polskie bezpieczeństwo. Aby linia Bugu stała się wojskową, a nie tylko polityczną, granicą NATO. Nie chcą tego Niemcy, ale PiS-owski rząd będzie w mniejszym niż platformerski stopniu wyczulony na pragnienia Berlina. To nie jest samo w sobie gwarancją powodzenia, ale z pewnością zwiększa prawdopodobieństwo sukcesu.

Piotr Skwieciński