Archiwum

Ukraińska lekcja

Podczas każdej z moich dość licznych w sumie wizyt na Ukrainie oraz spotkań z tamtejszymi politykami i dziennikarzami zawsze uderzało mnie pewne wielkie złudzenie, któremu w Kijowie w pełni ulegano. Otóż bez względu na różnice cały prozachodni obóz polityczny mocno orientował się na Niemcy. Bez wątpliwości. To tam, w Berlinie, nie tylko miała świecić latarnia wskazująca Ukrainie drogę na Zachód. Tam też miał się znajdować gwarant jej bezpieczeństwa.

Nieśmiało podnoszone przestrogi Polaków, by jednak uważać z tak bezwarunkową ufnością wobec Niemców, przyjmowano z poczuciem specyficznej wyższości. Odnosiłem wrażenie, że  gospodarze uważają, iż  Polacy po prostu im zazdroszczą, bo w relacjach Warszawy z  Berlinem, zwłaszcza za rządów Zjednoczonej Prawicy, stale zgrzytało. Nie rozumieli, że  te  napięcia to  wynik zrozumienia przez część polskich elit, o co naprawdę i w jaki sposób gra europejski hegemon.

Dziś ton prasy ukraińskiej jest całkowicie odmienny. Oto na stronie „The Kyiv Independent” czytam bardzo ciekawy, ale i gorzki w wymowie tekst Igora Kossova. Publicysta precyzyjnie opisuje postawę Niemiec wobec kwestii bezpieczeństwa Ukrainy. Ocenia, że za wszelką cenę hamują one zastosowanie przez wspólnotę międzynarodową ostrzejszych środków w  celu powstrzymania Rosji. Kossov cytuje ekspertów, którzy nazywają niemiecką postawę „odrzuceniem rzeczywistości”. Po polsku powiedzielibyśmy wprost: udają idiotę.

Nie jest to tylko wrażenie publicysty. Rosjanie na serio się przestraszyli możliwości odłączenia od międzynarodowego systemu bankowego SWIFT. Widać to było w tonie mediów rosyjskich. Byłaby to dla tamtejszej gospodarki całkowita katastrofa, paraliż wszelkich transferów finansowych ze światem, cios w elitę władzy. Ale natychmiast niemiecki ekonomiczny dziennik „Handelsblatt” pospieszył z zapewnieniem, że niemieckie elity polityczne i gospodarcze takiej opcji nie przewidują. Zdaniem gazety rząd niemiecki nie życzy sobie nawet jakiejkolwiek rozmowy na ten temat.

Tę samą strategię uników stosują w kwestii przyszłości gazociągu Nord Stream 2 („Rurociąg nie powinien być wciągany w  ten konflikt”). Niemcy, potężny eksporter broni, są także konsekwentnie przeciwne dostawom uzbrojenia na Ukrainę. Narzędzia wcale nie wojenne, wymagające tylko podjęcia minimalnego ryzyka, a jednocześnie mogące uratować Ukrainę, są odrzucane. Zamiast tego nowa szefowa niemieckiego MSZ po  rozmowach w  Moskwie stwierdza: „Widzimy ogromny potencjał do współpracy w wielu sprawach”.

Oto słynna solidarność europejska. Jeśli to robią narodom Europy Środkowo-Wschodniej teraz, to co zrobią z nimi, gdy już zbudują swoją „federację”, tę nową IV Rzeszę, gdy mniejsze państwa narodowe zostaną pozbawione atrybutów suwerenności? Przehandlują z Moskwą, jak przehandlowali Ukraińców? Bardzo możliwe.

Musimy to zapamiętać. Są w Polsce politycy, którzy przyszłość naszej ojczyzny widzą właśnie pod niemieckim protektoratem, kłamliwie łudząc Polaków „świętym spokojem” i „pełnym bezpieczeństwem” uzyskanym w  momencie podporządkowania się Berlinowi. To  kłamstwo – nie będzie ani jednego, ani drugiego. Będą tylko koszty i  handlowanie wpływami w  Polsce z  Moskwą. To  cel, który pozostaje niestety stałym elementem polityki niemieckiej. Dlatego tak dużo wysiłku wkładają w  odzyskanie pełnej kontroli nad Wisłą, dlatego organizują tak silny propagandowy ostrzał obozu propolskiego, dlatego kilka miesięcy temu przysłali tu swoje zasoby kadrowe.

Michał Karnowski