Archiwum

Polegajmy na sobie

Rolnicze protesty w Niderlandach (Holandii) są przez światowe media niemal ignorowane. Wyjątkowa brutalność policji, która ostrzelała ciągniki prowadzone przez farmerów, przyciągnęła nieco uwagi, ale to i tak nic w porównaniu z zainteresowaniem, które wielkie organizacje medialne okazują każdej akcji rewolucyjnej lewicy. Rolnicy mają być przeszłością, transgenderyzm i inne „izmy” – przyszłością.

Naszą uwagę powinny też przyciągnąć plany holenderskiego rządu, które wywołały protesty rolników. Zakładają one radykalne ograniczenie emisji tlenku azotu – w niektórych przypadkach aż o 70 proc. Rolnicy mają używać znacznie mniej nawozów sztucznych oraz zmniejszyć swoje stada bydła. Będzie to oznaczało upadek wielu gospodarstw.

Nie można mieć wątpliwości: nie jest to lokalny pomysł, jakiś szalony wybryk holenderskich klimatystów. To test, który poprzedza próbę narzucenia tego typu rozwiązań całemu kontynentowi, całej Unii Europejskiej.

To wszystko zmierza w kierunku poważnego przesilenia. Albo Europejczykom uda się ostatecznie narzucić nowy porządek, który w istocie oznacza budowę nowej utopii (co zawsze kończy się nieszczęściem), albo dojdziemy do punktu krytycznego, w którym społeczeństwa znajdą w sobie dość siły, by odrzucić to szaleństwo.

Forsowanie radykalnych rozwiązań w sferze emisji CO2 i tlenku azotu postępuje w czasie, gdy w wyniku rosyjskiej agresji przeciwko Ukrainie stało się jasne, że zanurzenie się w globalizmie na dłuższą metę niczego nie gwarantuje. Jeśli masz swój gaz, swoją ropę – to masz na pewno. Jeśli masz swój węgiel, to sobie poradzisz. Jeśli produkujesz własną żywność, to nie będziesz głodny. Jeśli opierasz się na imporcie, możesz znaleźć się w opałach.

Polegajmy na sobie. Na własnej armii, własnych kopalniach, własnej produkcji rolnej. Nie nabierajmy się na ideologiczne mody, bo świat nie przestał być miejscem skrajnie niebezpiecznym. Zwłaszcza tu, w Polsce, kraju frontowym, kraju, od którego tak wiele zależy w całej Europie.

Jacek Karnowski

Śmierdzi Kremlem

Donald Tusk już nie ukrywa, że przejęcie przez niego władzy w Polsce będzie bijatyką nie tylko uliczną, ale także prawną. Najpierw więc zapowiedział siłowe usunięcie Julii Przyłębskiej z fotela prezesa Trybunału Konstytucyjnego, by następnie ogłosić, że to na ulicy będzie rozliczał PiS z ewentualnie wygranych przez prezesa Kaczyńskiego wyborów. To jasny sygnał dla wszystkich: idą do nas zamordyzm i jatka.

Wcześniej mogliśmy przeczytać o „żelaznej miotle” Donalda Tuska i o siłowym wyrzucaniu członków Krajowej Rady Sądownictwa z zajmowanych przez nich gabinetów i budynku. „Łaskawca” nie mówił na szczęście nic o defenestracji, ale kto wie, może jeszcze do tego tematu powróci.

Wszystko to wiele mówi o koncepcji, która wykuwa się w głowie Donalda Tuska. Pytany, zawsze z pewną miną przekonuje, że „konsultował to z prawnikami”. O jakich prawnikach mówi? Tego nie wyjawia, ale wystarczy spojrzeć na niektóre pomysły skrajnie upolitycznionego stowarzyszenia sędziów Iustitia, by nie mieć wątpliwości, kto go inspiruje.

W tle pojawiają się informacje o tzw. mejlach Dworczyka, w których ma rzekomo występować prezes Julia Przyłębska. Dobrze spojrzeć na pewną koincydencję. Kilka dni temu Tusk mówił ojej „odkuciu” z TK, by już kilka dni potem rosyjscy cwaniacy internetowi odpalili „mejla”, w którym występuje jej nazwisko. Sama Julia Przyłębska zaprzeczyła, by z kimkolwiek konsultowała wyroki TK. Fakt, że żaden z sędziów nie decyduje osobiście o rozstrzygnięciach trybunału, nie interesuje polityków opozycji totalnej i zblatowanych z nimi mediów. To, że w „mejlu Dworczyka” nie znajdziemy żadnego, nawet najbardziej zmanipulowanego, cytatu z pani prezes TK, także nie ma tu żadnego znaczenia. Gdzie są więc dowody? Prawdopodobnie jedynie w wyobraźni mocodawców tej bezpieczniackiej prowokacji, która na milę śmierdzi Kremlem. Ważne, że wpisuje się ona w narrację wyznaczoną kilka dni temu przez Donalda Tuska.

Wojciech Biedroń