Archiwum

Poczekajmy

To, co zrobili Ukraińcy Polakom na Wołyniu, było ludobójstwem. Mieliśmy do czynienia z mordowaniem grupy narodowej nie spontanicznie, ale na rozkaz. Polska ma prawo tak to nazywać. Ale też rozumiem tych, którzy od lat żądają wyrozumiałości, dania Ukraińcom czasu, by sami to pojęli. Polityka wschodnia Lecha Kaczyńskiego zakładała wyciszenie historycznych sporów w imię wspólnej obrony przed zagrożeniem rosyjskim imperializmem. Dziś pojawia się inny pomysł, narodowej prawicy — wymuszenia na Ukrainie jednoznacznych deklaracji, kiedy jest zagrożona przez Rosjan. Efekt jest wątpliwy: jako młody naród Ukraińcy uciekają w idealizację własnej niedawnej przeszłości. Nawet gdybyśmy coś na nich wymusili, zmienilibyśmy ich nastawienie? Powiększylibyśmy tylko szczelinę oddzielającą nas od narodu, z którym mamy wspólne interesy. PiS balansuje. Próbuje zaspokoić żądanie satysfakcji dla ofiar wołyńskiej rzezi, także uchwałami, i antyukraińskie nastroje części elektoratu. I prowadzić politykę zabezpieczenia Polski na wschodniej flance, na której groźny jest Putin, nie Kijów. Stąd na przemian ruchy twarde i miękkie. W tym kontekście trzeba czytać odmowę uznania przez rządzących 11 lipca za Dzień Ludobójstwa Kresowian. To nie czas, by realizować rosyjski scenariusz, nawet w imię oczywistych historycznych obrachunków.

Piotr Zaremba