Archiwum

Kto ukrywa przed nami prawdę?

Jeszcze niedawno informacje o tym, że COVID-19 mógł pochodzić z laboratorium w Wuhanie, były w mediach mainstreamowych i społecznościowych blokowane lub usuwane. Cenzurę usprawiedliwiano walką z fake newsami. Tych, którzy wysuwali taką
hipotezę, nazywano zwolennikami teorii spiskowych, oszołomami lub fanatykami.

W taki sposób uciszono m.in. republikańskiego senatora Toma Cottona, który ośmielił się mieć wątpliwości, czy źródłem pandemii był rzeczywiście nietoperz. „Washington Post” pisał: „Tom Cotton wciąż powtarza teorię spiskową dotyczącą koronawirusa, która została już obalona”. Jako dowód cytowano słowa biologa prof. Richarda Ebrighta, który zaprzeczył, jakoby wirus mógł pochodzić z laboratorium. Fala krytyki spadła też na prof. Josepha Tritto, prezesa Światowej Akademii Nauk Biomedycznych i Technologii, którego książka „Cina COVID-19” została przemilczana lub wyśmiana tylko z jednego powodu – naukowiec twierdził, że zakaźna cząstka jest dziełem ludzkim. Nawet wspominanie o „chińskim wirusie” było piętnowane, choć nie miano żadnych oporów, by mówić o „brytyjskiej mutacji” lub „brazylijskiej odmianie”.

Teraz nastąpiło odwrócenie narracji. Nagle zachodni politycy, naukowcy i dziennikarze zaczęli otwarcie mówić o pochodzeniu wirusa z laboratorium. Taką możliwość zaczęli dopuszczać też urzędnicy, którzy jeszcze nie - dawno całkowicie wykluczali tego rodzaju scenariusz, jak np. doradca prezydentów USA ds. chorób zakaźnych Anthony Fauci. Stanowisko zmienił też „Washington Post”. Przy okazji wyszło na jaw, że cytowany przez gazetę prof. Ebright został o cenzurowany. Dziennik wyciął zdanie, w którym twierdził on, że wirus mógł zostać sztucznie stworzony. Wtedy nie pasowało to do obowiązującej narracji.

Najlepiej owo przestawienie wajchy ilustruje przykład Facebooka, który 26 maja ogłosił, że od tej pory wszystkie wpisy przedstawiające hipotezę, iż COVID-19 pochodzi z laboratorium, nie będą już więcej usuwane. To zna - czy, że wcześniej istniał odgórny nakaz, by cenzurować tego typu informacje. Kto dał nadawcom takie prawo? Sami sobie nadali, powołując się na walkę z dezinformacją. I kto okazał się dezinformatorem? 

Cała sprawa rzuca jaskrawe światło na kwestię wolności słowa oraz prawa do poznania prawdy przez odbiorców największych i najbardziej wpływowych mediów na naszym globie. Skoro ci ostatni byli w stanie przez ponad rok okłamywać cały świat, to jaką mamy gwarancję, że nie postępują tak samo w innych sprawach? Że wprowadzają cenzurę, by ukryć prawdę, a całe to gada - nie o komputerowych algorytmach walczących z fake newsami to tylko zasłona dymna? Czego nam jeszcze zabraniają wiedzieć? Co przed nami ukrywają? Jaką narrację chcą nam narzucić?

Nie oszukujmy się, że ta sprawa nie dotyczy Polski. Jako społeczeństwo jesteśmy poddawani analogicznym manipulacjom. Dziś wolności słowa na świecie najbardziej zagraża globalna cenzura, zaprowadzana przez internetowy kartel TAGAF (Tweeter, Amazon, Google, Apple, Facebook). Jej ofiarami stają się także osoby, instytucje oraz środowiska konserwatywne i chrześcijańskie, których poglądy są eliminowane z cyberprzestrzeni tylko dlatego, że prezentują wierność nauce Kościoła. W starciu z internetowymi gigantami zwykły obywatel wydaje się bezradny. W takim przypadku powinien jednak liczyć na wsparcie państwa, którego zadaniem jest ochrona swobód obywatelskich, w tym wolności słowa, wyznania i sumienia. To zresztą coś więcej niż tylko zadanie dla państwa – to jego obowiązek. 

Grzegorz Górny