Archiwum

Wilki nie odejdą

Zawsze z pewną niecierpliwością oczekuję na ten moment każdej kampanii nagonkowej przeciw ludziom Zjednoczonej Prawicy. I ogłaszam, że  się pojawił. Do gry weszła „troska” o Zjednoczoną Prawicę i „dobre rady” udzielane przez jej przeciwników. Ludzie, którzy codziennie biją w ten obóz jak w bęben, nagle zaczynają się martwić, że prezes Orlenu Daniel Obajtek jest dla niego obciążeniem. Nie śpią, nie jedzą, martwią się. Cóż, lepiej nie brać tego zbyt serio.

Tak brutalnej akcji dawno nie było. Przekraczane są wszelkie granice. Zdecydowali się nawet na rzucenie publice tożsamości, miejsca pracy i nowego nazwiska syna byłej pani premier, który po odejściu ze stanu kapłańskiego uczciwie, w prawdzie, bez żadnych zarzutów zaczął nowe życie. Jego pech polegał jednak na tym, że dało się ten fakt połączyć z Danielem Obajtkiem – choć w prywatnej firmie. To wystarczyło do napaści na niewinnego człowieka, do próby zdeptania jego spokoju. Coś niepojętego.

Wszystko wskazuje, że prezes PKN Orlen nadepnął na odcisk komuś bardzo potężnemu.

Sypią się zarzuty. Nagle wszyscy wzięli się do „dziennikarskich śledztw”. Moje podejrzenie jest jednak takie, że nagle ktoś zaczął otwierać teczki z pieczołowicie gromadzonymi brudnymi insynuacjami.

Najpierw twierdzono, że jako wójt Pcimia miał rzekomo niezgodnie z prawem kierować prywatną firmą. Wszyscy zaprzeczyli. Po temacie nie ma śladu. Następnie opozycja zarzuciła mu, że jego nieruchomość gdzieś na rodzinnym polu warta jest 17 tys. zł za mkw. Takich cen nie ma w Polsce. Potem zawyżono koszt mieszkania, które kupił. Oskarżono przy okazji, że deweloper jest właścicielem szkoły piłkarskiej, którą wsparł Orlen. Nie potwierdziło się. Co z tym faktem zrobili autorzy publikacji wcześniej ogłaszający ten nieprawdziwy fakt jako koronny dowód zbrodni Obajtka? Nic nie zrobili. Po prostu przestali o tym mówić. Itak codziennie.

Wszystko to odbywa się w atmosferze absolutnego braku poszanowania elementarnej prywatności: adresu zamieszkania, relacji osobistych, spraw rodzinnych. Jakby naganiano jakiegoś zabójcę, podpalacza, bandziora. W  poczuciu, że wszystko można, a i trzeba, gdyż przecież celem nie jest prawda, ale wytworzenie skoku emocji, który zmusi Zjednoczoną Prawicę do wycofania wsparcia dla prezesa  Orlenu. Przestrzegam – gdy to się stanie, nikt już nie odważy się na ambitne zmiany w gospodarce, a wilki nie odejdą, rzucą się na kolejną ofiarę.

W wywiadzie dla TVP prezes Obajtek użył dwóch mocnych sformułowań: nalot dywanowy i lincz. Tak określił kampanię, którą prowadzą przeciw niemu media obozu III RP.

Tak, to jest lincz.

Kto jest jego autorem? Nie media. Za  dużo widziałem w dziennikarskim życiu, by z daleka nie rozpoznać gotowców podrzucanych przez wywiadownie gospodarcze i służby.

A o co chodzi?

O setki miliardów, które dziś są w budżecie państwa i w inwestycjach Orlenu, a w czasach gdy „piniendzy nie było”, trafiały do prywatnych kieszeni.

O Polska Press – niemieckie dotychczas wydawnictwo prasy regionalnej i lokalnej, które przejął Orlen.

O rafinerię Możejki, która po zdjęciu przez Obajtka kilku blokad okazała się świetną inwestycją, co potwierdziło słuszność decyzji o zakupie podjętej za czasów śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

O Lotos, który jest przecież na Pomorzu, którego układ biznesowy nazywany jest „małą Sycylią”.

O Ruch, który dzięki przejęciu przez Orlen (ludzie kojarzeni z PO zostawili zgliszcza i długi) pozostanie ostatnim może niecenzurowanym kanałem dystrybucji informacji.

O inwestycje w petrochemię, która ma dać produkty dziś sprowadzane z Niemiec.

O  to  wszystko idzie gra, dlatego właśnie spadła ta lawina.

Ile są w stanie rzucić na obalenie Obajtka i zatrzymanie tych procesów ludzie, którzy mieli wcześniej te miliardy i te biznesy we własnych kieszeniach? Którzy wykupywali za bezcen odcinane po kolei od narodowych koncernów spółki?

Bardzo dużo.

Dlatego opozycja zrobi wszystko, by nagonka trwała. Takich zleceń nie można nie zrealizować, bo  ten prawdziwy mocodawca porażek nie wybacza. O  czym przekonująco opowiedzieli nam Mario Puzo, Roberto Saviano i wielu innych znawców systemów mafijnych.

Ta historia szybko się zatem nie skończy. Od nas, opinii publicznej, zależy, czy lincz się powiedzie, czy jednak umiemy odcedzić pianę od faktów.

Michał Karnowski