Archiwum

Czy biskup Rzymudostrzeże Polskę?

JACEK KARNOWSKI, redaktor naczelny

To, że na nowego papieża czekał cały katolicki i, szerzej, chrześcijański świat, dziwić nie może. Już jednak stopień skupienia na konklawe mediów na co dzień wrogich Kościołowi – może zaskakiwać. Jak to? Na co dzień głoszą, że wiara umiera, że jest przeszkodą na drodze postępu, do tego zadają możliwie bolesne  iosy, a teraz razem z nami wpatrują się godzinami w balkon Bazyliki św. Piotra? Ba, entuzjazmują się lub entuzjazm udają? To już dziwi, i nie da się tego wytłumaczyć pogonią za newsem. W tym jest coś więcej: milczące uznanie, że ta rzekomo przestarzała instytucja wciąż jest arcyważnym, może nawet najważniejszym punktem odniesienia dla naszej cywilizacji. Jest jednym z ostatnich filarów, które podpierają całą konstrukcję. Nawet ludzie na co dzień zwalczający Kościół czują podświadomie, że gdy zabraknie tego wszystkiego, co symbolizuje biskup Rzymu, świat może runąć. Na nasze głowy. Kolejny następca św. Piotra sam siebie nazwał „papieżem z końca świata”. Miejmy jednak nadzieję, że właśnie to, iż nie jest Europejczykiem, pozwoli dostrzec mu wyjątkową żywotność polskiego Kościoła. Jesteśmy krajem – być może jedynym na Starym Kontynencie – którego nie trzeba ewangelizować od początku. Jesteśmy krajem, który może dać innym bardzo wiele. Trzeba tylko trochę tu zainwestować.Bo druga strona, ta ateizująca, inwestuje bardzo dużo. Witając nowego papieża o przepięknym imieniu, pamiętajmy o papieżu seniorze Benedykcie XVI. Ustąpił z dachu świata, odszedł w cień. Jego wielkość dziś imponuje jeszcze bardziej.