Archiwum

Skąd ta szaleńcza presja obozu III RP na przyjęcie waluty euro?

Z pozoru nie ma to sensu. Oto rok przed wyborami parlamentarnymi establishment III RP zwiększa szaleńczą presję na promowanie w Polsce waluty euro. I to pomimo nie najlepszych doświadczeń tych państw, które ją przyjęły, choć były zapóźnione w stosunku do najbardziej rozwiniętych państw Unii Europejskiej. A także pomimo dobrej kondycji polskiej gospodarki, która m.in. dzięki własnej elastycznej walucie i samodzielnej polityce monetarnej rozwija się od kilku lat w tempie dającym nadzieję na dogonienie bogatszych.

Co jest celem tej operacji? Warto tu wrócić do wywiadu, którego niedawno udzielił tygodnikowi „Sieci” prezes Narodowego Banku Polskiego prof. Adam Glapiński: „Siły polityczne, które chcą powrócić do władzy, myślą o zapewnieniu swojej dominacji już »na zawsze«. Ma im to umożliwić wejście Polski do strefy euro. Ale bez zmiany prezesa banku centralnego nie będzie to ani łatwe, ani proste, ani szybkie. A może w ogóle nie będzie możliwe”.

Stąd właśnie – zdaniem Glapińskiego – seria medialnych ataków na niego. I dalej: „Strefa euro wciąż ma problemy, nie jest w stanie się zreformować, funkcjonuje od kryzysu do kryzysu. Potrzebny jest silny ruch do przodu. A co byłoby największym sukcesem dla Niemiec, Francji i strefy euro, a co jednocześnie jest w zasięgu ręki? […] Oczywiście wciągnięcie Polski do strefy euro. Nieprzypadkowo partie opozycyjne umieściły wejście do strefy euro jako drugi punkt swojego programu, zaraz po »depisizacji«. Dla nowej partii Ryszarda Petru to także rzecz najważniejsza. Wszyscy poprzedni prezesi NBP również wspierają ten kierunek, włącznie z moim bezpośrednim poprzednikiem, który w czasie pełnienia funkcji był stanowczo przeciw, a teraz nagle zmienił zdanie”.

Że za bardzo spiskowe?

To przypomnę: w listopadzie ubiegłego roku „Gazeta Wyborcza” opublikowała wywiad z niemieckim dziennikarzem Robinem Alexandrem, autorem książki „Angela Merkel i kryzys migracyjny. Dzień po dniu”, któremu wymknął się taki smaczek w opisie debaty unijnej o przymusowej relokacji imigrantów: „Nad Kopacz przez telefon pracowała Merkel, a Piotrowska była w Brukseli. Niemcom udało się złamać Polaków. Przed posiedzeniem byli przeciwko, na posiedzeniu zagłosowali za postulatem Berlina. Dużą rolę odgrywało też to, że Kopacz była bliską współpracowniczką Tuska. A on jako przewodniczący Rady Europejskiej wybrany dzięki poparciu Merkel potrzebował sukcesów”.

Mam narastającą pewność, że teraz też ktoś w Berlinie ciężko pracuje, by złamać Polaków.

Michał Karnowski