Archiwum

Donosem w Czarneckiego

Jestem korespondentką w Brukseli od 2005 r. Do tej pory Parlament Europejski (PE) zajmował się jedynie słowami, które padały na jego terenie. Abstrahuję od treści i jej nie usprawiedliwiam, ale z formalnego punktu widzenia to jest precedens” – napisała dziennikarka Dominika Ćosić po odwołaniu Ryszarda Czarneckiego z funkcji wiceprzewodniczącego PE. Utrata stanowiska jest karą za opinię przyrównującą postępowanie pani Róży Thun, głosującej za sankcjami przeciw Polsce, do haniebnych zachowań z okresu II wojny światowej. Politycy Platformy triumfują.

Trudno jednak nie zauważyć, że w poszukiwaniu sposobu pognębienia pisowców znowu poszli na skróty. Podobnie działają w kraju: zamiast poczekać na wybory, organizują pucze i namawiają do sankcji przeciw Polsce.

Pani Róża Thun miała oczywiście prawo, jak każdy człowiek, dochodzić satysfakcji za słowa, które uważa za obrazę, w sądzie. Mogła sama odpowiedzieć ostro, bo nie ma problemu z dostępem do mediów. Wybrała współudział w pozbawieniu Czarneckiego stanowiska. Choć sama jest w partii, której działacze nie wahali się i nie wahają się rzucać najgorszych oskarżeń. Podobnie ludzie mediów III RP coraz częściej wybierają procesy sądowe zamiast polemik. A zaprzyjaźnione sądy nakładają drakońskie kary.

Wygrywają? Raczej przypominają Polakom, jak nie fair grają tzw. elity III RP

Michał Karnowski

Czego nie wiemy

Do 10 kwietnia 2018 r. już blisko. A właśnie wówczas komisja badająca tragedię smoleńską kierowana przez Antoniego Macierewicza ma opublikować swój ostateczny raport dotyczący przyczyn katastrofy. W kuluarach trwa jednak dyskusja, czy sztywny (choć przecież nieformalny) termin zakończenia prac jest słusznym rozwiązaniem, choćby z uwagi na czasochłonność niektórych eksperymentów i ogrom zebranego materiału. Do sprawy pośrednio odniósł się Jarosław Kaczyński, stwierdzając: „Lepiej powiedzieć, że pewnych rzeczy nie da się ustalić, niż ustalać je z ryzykiem błędu”. Oznacza to wyraźną zachętę do tego, by komisja ograniczyła się w swoim raporcie do kwestii bezspornych, prezentując jasno także niewiadome. Być może jest to również sygnał, że komisja powinna pracować dłużej.

To wypowiedź znacząca, choć mało zauważona. Jednocześnie warto podkreślić, że wbrew obiegowej opinii sam Jarosław Kaczyński wypowiadał się w przeszłości na temat bezpośrednich przyczyn katastrofy dość ostrożnie, akcentując przede wszystkim konieczność dochodzenia do prawdy. Prawdy, której nie opisała ani komisja MAK, ani komisja Millera. Ta ostatnia – co przedstawiliśmy dwa tygodnie temu na łamach „Sieci” – miała pełną świadomość, że oddaje raport niewiarygodny, pełen – delikatnie rzecz ujmując – publicystycznych, niepopartych wiedzą wtrętów. Cenę płacimy do dziś.

Jacek Karnowski