Archiwum

Po prostu uciekli

JACEK KARNOWSKI, redaktor naczelny

Miesiące kpin z niezależnych ekspertów i z zespołu parlamentarnego Antoniego Macierewicza badającego tragedię smoleńską. Setki stron papieru zadrukowanego narzekaniami na „spiskowe teorie”, które można ponoć obalić kilkoma zdaniami. Wszystko głośne, krzykliwe. Aż przychodzi moment, gdy można to zrobić. Można pójść na spotkanie na neutralnym gruncie i w spokojnej, merytorycznej rozmowie skonfrontować się z ustaleniami drugiej strony. I co? I nic. Rejterada. Rządowi spece nie mają odwagi, umykają. Nie trzeba tego nawet komentować. Warto jednak dodać, że towarzyszy temu silny społeczny nacisk, by dojść do prawdy. I tu też miało być, wedle władzy, inaczej. Tuż po katastrofi e jeden z ważnych polityków obozu władzy w rozmowie z szanowanym arcybiskupem powiedział: „A to poruszenie, te marsze i msze, to szybko zgaśnie. Pół roku i będzie po sprawie”. Mijają prawie trzy lata, a dramat ten jest wciąż głównym tematem w życiu publicznym. Tak naprawdę wszystko krąży wokół bardzo prostego pytania: czy można z nami zrobić wszystko, licząc, że manipulacją, przemilczeniem i jawnym kłamstwem skutecznie namiesza się ludziom w głowach? Dziś wiemy, że nie można. I nie należy przejmować się sondażami; przy tym układzie medialnym bez jakiegoś tąpnięcia większość będzie odwracała głowy. Ważne, że mniejszość jest silna i ma wolę działania. Władza wie, jaka jest stawka batalii wokół Smoleńska. My też.