Archiwum

To tylko prawda

Wielu czytelników pyta naszą redakcję, czy odpowiemy pozwami sądowymi na wszystkie wyzwiska, jakie spadły na nas po publikacji tekstu Andrzeja Rafała Potockiego pt. „Odsłaniamy Grodzką”; czy poprosimy dziennikarskie organizacje oraz Krajową Radę Radiofonii i Telewizji o reakcję na niepojętą sytuację, gdy dziennikarka Monika Olejnik zachęca gościa, polityka, do podarcia naszej gazety. Pokusa oczywiście jest, bo skala manipulacji przekroczyła wszelkie granice. Okazało się, że nawet cytaty, rzekomo z naszego tekstu, można wymyślać. Mimo ogromnej skali ataku zdecydowaliśmy, że zachowamy spokój. Te emocje są bowiem w jakiejś mierze zrozumiałe, są bezradną reakcją na prawdę. Wszystkie te obelgi ani o centymetr nie podważyły bowiem naszych ustaleń: Anna Grodzka mieszka z szefową swojego biura poselskiego, panią „Lalką” Podobińską. Dom jest ich wspólną własnością, ma jeden adres, jedną skrzynkę na listy, jedno wejście na jedno, w żaden sposób niepodzielone, podwórko. Słowem — są to wszystko cechy wspólnego mieszkania, wspólnego gospodarstwa domowego. Panie mają też wspólnego psa i wspólnie opiekują się kotami. Resztę, wnioski polityczne i medialne, zostawiamy czytelnikom. Jeden pozostaje bezsporny: w tym świecie nic nie jest takie, jakim się wydaje, a skala medialnej kreacji może być potężna. To tylko prawda Wygaszanie nauki.

Michał Karnowski

Wygaszanie nauki

Ostatnią falę protestów społecznych można tłumaczyć wieloletnimi zaniedbaniami rządowej polityki. I można ją przypisywać poczuciu związków, że w roku wyborczym da się więcej wydrzeć. Na tym tle wyróżnia się protest naukowców. Kongres Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej, który zebrał się w Warszawie, został zignorowany przez mainstreamowe media. Minister Kolarska-Bobińska wysłała tam nawet nie zastępcę, ale dyrektora. A uczeni biją na alarm.

Po wygaszaniu kopalń mówi się o wygaszaniu kierunków studiów w mniejszych uczelniach. Pieniądze „idą” za studentem, co oznacza, że w czasach niżu demograficznego jest ich mało. Odpowiedzią powinna być zmiana systemu finansowania, tak aby dać mniej licznym grupom możliwość studiowania w komforcie i podtrzymać badania.

W takich miastach jak Lublin czy Opole posiadanie własnych humanistów to warunek posiadania własnych elit, podtrzymywania kultury i polskości. Naukowcy narzekają też na system rozdzielania grantów: dyskryminuje on humanistykę, a w jej ramach preferuje prace niezwiązane z naszą historią i kulturą. Zmiana tego jest zadaniem państwa — to nie socjalizm, to interes narodowy. Obecny system stworzyła koalicja rządząca. Warto, aby polska inteligencja wyciągnęła z tego wnioski.

Piotr Zaremba