Archiwum

Odrażająca wściekłość Lempart 

Nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg. Zwłaszcza gdy brakuje pomysłów na program i konstruktywne budowanie jedności. Skoro jednak trwające od siedmiu lat atakowanie władzy nie powiększa grona zwolenników, trzeba pójść jeszcze dalej – skoncentrować strumień nienawiści na jednej osobie, na liderze. Odrażający atak na Jarosława Kaczyńskiego jest wyłącznie manipulacją, mającą rozpalić bezrefleksyjny ogień nienawiści. Poziom absurdalnej imaginacji osób uzurpujących sobie prawo do występowania w obronie rzekomo naruszanych praw kobiet nie mieści się w żadnych kategoriach racjonalności.

Nie chodzi o fakty. Chodzi wyłącznie o skrajnie negatywne emocje, mające wyprowadzić na ulice rozwścieczonych ludzi. Zmanipulowany przekaz ma sprawić, że wszystkie frustracje codzienności zostaną zszyte jednym spinaczem nienawiści. Totalna opozycja precyzyjnie wskazuje winnego, a około opozycyjne bojówki organizują działania. Marta Lempart po raz kolejny ruszyła z tzw. Strajkiem Kobiet, ściągając przed dom Jarosława Kaczyńskiego agresywne frustratki, którym pomyliły się czasy i epoki.

Frekwencja nie dopisała, choć na pierwszą po długim czasie manifestację zwoływano hucznie, o co zadbały także opozycyjne media. Uzbierało się ok. 200  osób, które lawiną wulgaryzmów, wyzwisk i wściekłych wrzasków obwieszczały światu swoją rewolucyjną siłę. Protest „Parasolką w Kaczyńskiego” miał być nawiązaniem do 104 rocznicy uzyskania przez Polki praw wyborczych. Czyżby zwolenniczki Marty Lempart sądziły, że PiS nam te prawa odebrał?

Czego nie wolno kobietom w Polsce? Jak PiS utrudnił nam życie? Jaka udręka toczy serce Marty Lempart, że musi walczyć o swoje prawa, rzucając wulgaryzmami na ulicach, niczym pijany kryminalista? Cała koncepcja tzw. Strajku Kobiet oparta jest na chorej konfabulacji. Jeśli ktoś pogorszył życie kobiet w ostatnich dekadach, to raczej rząd Donalda Tuska, wydłużając wiek emerytalny kobiet i ignorując wszelkie obywatelskie projekty prorodzinne. O przedmiotowym traktowaniu pań w politycznych rozdaniach własnej partii, jak w przypadku Ewy Kopacz czy Małgorzaty Kidawy-Błońskiej, nawet nie wspomnę.

Co zrobiło dla kobiet Prawo i Sprawiedliwość? Obniżyło wiek emerytalny, przywracając kobietom prawo do krótszej pracy niż mężczyznom, wprowadziło liczne dodatki prorodzinne: 500+, wyprawka szkolna, bon wakacyjny, wprowadziło emeryturę dla matek wielodzietnych, 13. i 14. emeryturę, zdecydowanie ograniczyło poziom biedy i ubóstwa, wprowadziło rozwiązania prawne chroniące kobiety przed przemocą domową, zwiększyło ściągalność alimentów, zwiększyło matkom możliwości powrotu do aktywności zawodowej.

Skąd więc ta wściekłość feministek? I dlaczego adresatem ich nienawiści stał się właśnie Jarosław Kaczyński? Akurat szacunku wobec kobiet i dżentelmeńskiej szarmanckości wielu polityków mogłoby się od niego uczyć. Nie widać też, by skrajne feministki czy osoby LGBT+ były w jakikolwiek sposób wyłączane z przestrzeni publicznej. Przeciwnie, są w niej najgłośniejsze i bezkarne, nawet w chwili, gdy działają na granicy prawa. 

Nie chodzi więc o prawa kobiet. Cele są wyłącznie polityczne, o czym wielokrotnie mówiła Lempart i jej Strajk. „Narodowa apostazja”, „zerwanie konkordatu”, „świeckie państwo”, „świecka szkoła” – to tylko część postulatów, realizujących neomarksistowski program. Po licznych manifestacjach, atakach na kościoły, demolowaniu ulic i wulgarnym obrażaniu policjantów większość kobiet odcięła się od bojówki uzurpującej sobie prawo do reprezentowania ich. Zwłaszcza że nie o prawa kobiet tutaj chodzi. Celem jest zmiana władzy poprzez wzbudzenie skrajnych emocji i wywołanie społecznej niechęci, jasne wskazanie wroga i obarczenie go winą za wszelkie frustracje i kryzysy, obecne i przyszłe. Można się więc spodziewać, że „czarne marsze” powrócą ze swoimi parasolkami jeszcze nieraz. Wątpliwe jednak, by Lempart zdołała zgromadzić realną siłę polityczną. Uderza do najniższych, w dodatku mocno zdemoralizowanych instynktów, a bolszewickie metody jej działań przyciągają specyficzne grono. Żal tylko, że debata publiczna o sprawach kobiet sprowadzona zostaje do poziomu odrażającej agresji i rynsztokowej manipulacji.

Marzena Nykiel