Archiwum

Awans Dudy, koniec ery Hofmana

Wyrzucenie z Prawa i Sprawiedliwości Adama Hofmana i jego kolegów nakłada się na namaszczenie europosła Andrzeja Dudy jako prezydenckiego kandydata tej partii. Wedle mojej wiedzy pomysł, aby wystawić Dudę pod koniec kampanii samo- rządowej, był przygotowany, zanim wybuchł madrycki skandal, ale mało kto w to dziś uwierzy. Z pewnością kompromitacja Hofmana zaszkodziła partii na mecie kampanii samorządowej. TVN i inne media nie mówiły o niczym innym – jakby były rzecznik PiS kandydował we wszystkich miastach i gminach. Choć zaciążyły na tej kampanii i inne słabości prawicowej opozycji, niezawinione i zawinione. No i Ewa Kopacz jako lider to groźniejszy dla opozycji marketingowy pomysł, niż się zdawało na początku. Nie rozdzierałbym szat z powodu obecności cyników w formacji skoncentrowanej na obronie tak wielu idei i zasad. Kto ma obsługiwać polityczną kuchnię, jeśli nie oni? Ale warto odrobić tę lekcję.

Zapytać, dlaczego nie wyciągano wniosków z wcześniejszych ostrzeżeń i dlaczego uczyniono z młodego, niewątpliwie zdolnego polityka główną twarz. To pytania do Jarosława Kaczyńskiego. PiS nie może się kontentować powtarzaniem: jesteśmy taką partią jak inne. Przecież wyżej podnosi sztandary. Z drugiej strony jest namie- rzone przez cały establishment. Tak wielki awans Andrzeja Dudy kontrastuje z końcem ery Hofmana. To polityk przyzwoity, ideowy, zarazem kompetentny i do tego jeszcze sympatyczny. Czy gwarantuje sukces? Jego słabością jest mała rozpoznawalność, ale to można nadrobić kampanią, o ile będzie prowadzona z większym ogniem niż samorządowa. Krytykom wskazania Dudy przypomniałbym jedno  – wiele obecnych słabości PiS to również efekt exodusu z niego znaczących postaci.

Czasem miały one dosyć trwania w opozycji, a czasem padały ofiarą arbitralności, która w partii będącej oblężoną twierdzą staje się problemem. Gdy odchodziły, coraz więcej było w telewizji Adama Hofmana. Andrzej Duda, dziś skazywany na porażkę w wyborach prezydenckich (choć powiadam, wiele zależy od kampanii), jest sygnałem poszukiwań Kaczyńskiego, aby tę lukę wypełnić. Stawiania na ludzi młodych i zdolnych, których kariera nie zawali się po jednej przegra- nej. Może start samego prezesa byłby receptą na lepszy wynik, ale mam wrażenie, że w tym przypadku cokolwiek by zrobił, byłby ganiony i wyśmiewany. Postawienie na nową jakość może się opłacić w dłuższej perspektywie.

Piotr Zaremba