Archiwum

Hienowate zagrania

Media brytyjskie, francuskie, włoskie, amerykańskie, japońskie, greckie, hiszpańskie, brazylijskie, szwedzkie i we wszelkich innych możliwych krajach, regionach, w każdym żywym języku, publikują co jakiś czas listy osób, które zmarły wskutek zakażenia koronawirusem. Długie listy.

Nie ma tu dla nas znaczenia, czy byli to seniorzy, osoby w słabej kondycji zdrowotnej, czy też tacy, których nic wcześniej nawet nie bolało. Bo każda ofiara to czyjaś tragedia. I co najważniejsze – nikt nie znalazł sposobu na jej uniknięcie. Można sobie z epidemią i jej skutkami radzić lepiej, można gorzej – ale żaden rząd ani żadni eksperci nie mają cudownych maseczek, gotowej szczepionki, recepty na pokonanie tego paskudztwa.

Jest oczywiste, że bez względu na przyjętą strategię koszty społeczne i gospodarcze są duże, zwykle nawet nie w pełni ujmowane w oficjalnych statystykach. Cierpią też nasze rodziny, wspólnoty religijne, nie możemy w pełni realizować wielu pasji i planów.

To wszystko zwiększa społeczną nerwowość. Jednak życie toczy się dalej.

Niemieckie media realizują reportaże z Majorki, martwiąc się o tamtejszy przemysł turystyczny pozbawiony dopływu gości z Niemiec. W Monheim w Niemczech 7 października otworzono instalację artystyczną – fontanny na rondzie. Zabawka kosztowała miasto 600 tys. euro. A ludzie w tym czasie umierają.

Szwedzka Akademia Noblowska przyznała nagrody w dziedzinie medycyny, ale też z literatury. Czytają poezję, a ludzie umierają.

Francuski prezydent Emmanuel Macron cieszy się właśnie z wyniku referendum w Nowej Kaledonii, które oznacza utrzymanie tego zamorskiego terytorium przy Republice. A ludzie w Paryżu umierają.

Odbywają się rozgrywki sportowe, pewnie i Tusk kilka meczyków obejrzał.

Innymi słowy, ludzkość stara się żyć pomimo trudności, stara się cieszyć z wielu wydarzeń, trwają też polityczne zapasy, odbywają się wybory.

Jednak nikomu z tych wszystkich liderów, żadnemu rządowi, pan Tusk, w końcu figura dziś międzynarodowa, nie rzucił w twarz tak pogardliwego wpisu, jak to uczynił wobec rządu polskiego.

„Duda radośnie komentuje sportowe wydarzenia, uśmiechnięty Morawiecki ogłasza kolejne sukcesy, Kaczyński schował się w nowym gabinecie. Wirus zabił prawie trzy tysiące Polaków i zabija dalej. Zaraza” – napisał.

Nikomu. Ani Niemcom, ani Francuzom, ani Czechom. Choć wszyscy starali się i starają żyć normalnie, tak samo jak próbowali i próbują Polacy.

Pan Tusk wie, że tam opinia publiczna uznałaby ten rodzaj turbopopulizmu za żenujący. Dlatego tylko Polakom i tylko po
polsku go serwuje. Zastanawiałem się, czy i w temacie koronawirusa Donald Tusk postawi na hienowatość. Zrobił to.

Ale przecież problem jest szerszy. Opozycja wyraźnie uznała, że totalność w sprawie epidemii, frontalne i populistyczne zaatakowanie rządu w tym obszarze to jej jedyna szansa. Za nami już atak na premiera za to, że późną wiosną, gdy spadały wskaźniki zakażeń, śmiał zachęcić Polaków do optymizmu, do ostrożnych wakacji – co uratowało zdrowie psychiczne wielu rodzin i potężny sektor naszej gospodarki.

Warto zatem opozycji przypomnieć, że to ona sama chciała, żądała, proponowała, by kampania i wybory prezydenckie odbywały się właśnie teraz – jesienią. Bo jej zdaniem wtedy – w maju – koperty były zabójcze, a wybory miały zabijać.

Strach pomyśleć, co byśmy mieli, gdybyśmy poszli tym tropem. Z dwojga złego niech Tusk siedzi daleko i stamtąd wbija swoje internetowe szpile. Mimo wszystko, od kiedy się wyprowadził, sprawy w kraju idą dużo lepiej.

Michał Karnowski