Archiwum

A klasztor trwa

Moja świętej pamięci babcia często mawiała, że „dłużej klasztora niż przeora”. To częste pocieszenie w chwilach, gdy kierownictwo ważnej dla nas instytucji obejmuje osoba zła, nieodpowiednia, głupia. I jest w tym mądrość pokoleń. Prawdziwa wspólnota jest w stanie przetrwać nawet złe rządy, a cząstkowy opór, czasami nawet niewidoczny, zawsze przynosi efekt. Dziś obserwujemy jeden z nich. Odchodzi premier, który oferował Brukselo-Berlinowi polską suwerenność. Który umyślił sobie, że śmierć prezydenta i elity państwowej w smoleńskim błocie da się przemilczeć, wyszydzić, zakłamać. Który w kulminacji szaleństwa próbował zastąpić polskiego orła różowymi balonikami, a polską narodową i chrześcijańską tożsamość – błękitnymi flagami. Który wyprzedał, co mógł, i zadłużył się, gdzie mógł, by „tu i teraz” nieprzerwanie trwał huczny bal. Odchodzi niby wyżej, niby w ramach nagrody.

Prawda, lepsze to niż całkowity upadek. Jednak to nie zmienia faktu głównego: Donald Tusk nie będzie już premierem Polski. Nie trzyma już sterów państwa. Nie ma już wpływu na nasz los. Niby zostawia następczynię, ale to na chwilę. Widzimy, że ta epoka dobiega końca. To piękny moment. A klasztor, Polska, trwa.

MICHAŁ KARNOWSKI

Rekord nieudolności

Gazowa wojna rozpoczęta przez Kreml każe postawić pytanie o infrastrukturę, dzięki której – gdyby istniała – bylibyśmy teraz mniej wrażliwi na rosyjski szantaż. O świnoujski gazoport i o gazowe łączniki na zachodnich granicach. Ten pierwszy według planów powinien już działać, ale rząd PO, najpierw podpisując wadliwą umowę z włosko-francuskim wykonawcą, a potem nie reagując szybko na sygnały dobiegające z placu budowy, dopuścił do jej horrendalnego opóźnienia.

Konektory łączące gazową sieć Polski z Niemcami wprawdzie powstały, ale w liczbie niewystarczającej. A więc pytanie do rządzących: czy w ogóle nie dopuszczaliście możliwości, że nastąpi taka sytuacja, z jaką mamy teraz do czynienia? Dlaczego? Bo, wbrew temu, co teraz mówicie, naprawdę długo wierzyliście w polsko-rosyjski reset; w to, że strategiczne starcie z Moskwą jest wykluczone?

Bo sądziliście, że już nastąpił „koniec historii” i w ogóle już nigdy nie spotka nas nic dramatycznego? A może to wyłącznie nieudolność? Tak czy inaczej ustanowiliście rekord, którego pobicie będzie bardzo trudne.

PIOTR SKWIECIŃSKI