Archiwum

Bez zobowiązań

"Tylko jednego, a my już zadbamy, żeby od razu poległ!” — tak w trakcie francusko-angielskich negocjacji przed wybuchem I wojny światowej odpowiedział marszałek Foch na pytanie, ilu brytyjskich żołnierzy Francja chciałaby mieć na swym terytorium w momencie wybuchu konfliktu. Ten cyniczny żart koresponduje z istotną treścią sporów o polskie żądania doprowadzenia do realnej obecności sił zbrojnych NATO w naszym kraju. Tak naprawdę nikt nie sądzi, że w wypadku prawdziwej inwazji Rosji mogłyby one zabezpieczyć nasze terytorium. Ale ich udział w walce od pierwszych minut konfliktu oznaczałby zmniejszenie prawdopodobieństwa realnego wycofania się z niego zachodnich sojuszników, ich ograniczenia się do jedynie propagandowo-politycznego wsparcia ofiar agresji. Takie zachowanie w momencie, w którym właśnie żołnierze walczą i giną, jest oczywiście możliwe, lecz trudniejsze. Gdy Ukraina została zaatakowana, obecnie rządzący skorygowali swą dotychczasową politykę. Przedtem „płynęli w głównym europejskim nurcie” i dbali o to, by nie przyszyto im łatki „polskich rusofobów”. Kiedy padł Krym i zapłonął Donbas, zaczęli się domagać amerykańskich brygad nad Wisłą. Odnieśli tu sukcesy dość umiarkowane. Częściowo oczywiście dlatego, że mieli obiektywnie ciężkie zadanie. Zanim wybuchł konflikt ukraiński, zachodnie potęgi były nastawione na współpracę z Rosją. Powrót do konfrontacji z Moskwą był na nich wymuszony, ich elity zgadzały się na to z najwyższą niechęcią. Ale również dlatego, że sami rządzący Polską nie byli w swych działaniach zbytnio zdecydowani, gdyż reset w relacjach z Federacją był przedtem ich podstawowym, strategicznym założeniem. Realizowanym przez kilka lat z uporem, wbrew nawarstwiającym się faktom. Zgodnie natomiast z zapotrzebowaniem centrum, na które PO konsekwentnie się orientowała, czyli Berlina. W takiej sytuacji, nawet jeśli samemu chce się dokonać autokorekty, trudno zrobić to efektywnie. Jednak te zobowiązania czy te psychologiczne ograniczenia nie są udziałem ani nowego prezydenta, ani nie będą (jeśli oczywiście wybory skończą się zwycięstwem PiS) udziałem nowego rządu. Polskie postulaty będą więc mogły być artykułowane bardziej asertywnie i w bardziej autentyczny sposób. To samo w sobie nie jest gwarancją sukcesu. Ale na pewno zwiększa jego prawdopodobieństwo.

Piotr Skwieciński