Archiwum

Duma, która przyciąga

JACEK KARNOWSKI, redaktor naczelny

Narodziny brytyjskiego następcy tronu – księcia Cambridge – fetowano w polskich mediach może nawet z większą pompą niż w krajach Wspólnoty Narodów, a więc tam, gdzie George Alexander Louis będzie głową państwa. Specjalne wydania programów informacyjnych, transmisje na żywo, obszerne relacje w gazetach. Gdyby przyjechał tu postronny obserwator, mógłby pomyśleć, że pewnie byliśmy kolonią Wielkiej Brytanii i stąd ten sentyment. W jakiejś mierze to zrozumiałe. Media uwielbiają piękne historie o pięknych, bogatych ludziach, zwłaszcza o książętach i księżniczkach. Ale w polskim nadzwyczajnym zainteresowaniu tą historią jest chyba coś więcej. To tęsknota za dumą z narodowych symboli, za rytuałami, które jednoczą (prawie) wszystkich, za światem solidnie osadzonym w przeszłości. A to wszystko reprezentuje przecież i brytyjska monarchia, i ogólnie Wielka Brytania. Jest paradoksem, że te same media, które tak zachwycają się brytyjską monarchią, solidnie pracują, byśmy w Polsce żyli w świecie, w którym nic nie jest stałe i w którym własne tradycje raczej się wyszydza, niż pielęgnuje. I w którym dzień w dzień oglądamy się na innych, drżąc przed naganą. A to przecież odwrotność ścieżki brytyjskiej: tamtejsi obywatele dlatego tak fascynują, że zawsze idą własną drogą, że nie mają kompleksów. I Polska też może fascynować. Pod warunkiem, że będzie sobą.