Archiwum

Tuż przed świętami wielkanocnymi opozycja już witała się z gąską, uznając, że niezręcznie przeprowadzona  sprawa nagród w rządzie jest gwoździem do trumny obozu rządzącego. W weekend majowy to większość
 rządowa wchodzi w lepszych nastrojach. Konwencja Zjednoczonej Prawicy pokazała, że obóz Jarosława  Kaczyńskiego jest w stanie przetrwać słabszy okres, zachowuje zdolność przegrupowywania się, a przywództwo lidera jest bezdyskusyjne. 
Duże wrażenie zrobiło wystąpienie premiera Mateusza Morawieckiego. Jasna  perspektywa rozwojowa, konkretne zobowiązania prospołeczne (słynna już „piątka” Morawieckiego) i nuta  patriotyzmu – to są najlepsze cechy szefa rządu, które wreszcie mocno wybrzmiały. Z tej perspektywy można tę
 konwencję potraktować jako udane nowe otwarcie ekipy rządowej, której pierwsze sto dni upłynęło pod znakiem  tematów zastanych bądź wywołanych na zewnątrz, jak spór z Izraelem. Morawiecki nie powinien tego dobrego
 tonu gubić. Można zrozumieć, że nie chce być redukowany do wyłącznie ekonomicznych kwestii, że chce też  pokazać swoje kompetencje np. w obszarze historii. Ale powinien pamiętać, że sukces daje mu to, co przedstawił
 na konwencji. Polacy widzą w nim społecznie wrażliwego, lecz i bardzo sprawnego menedżera – i taki  Morawiecki jest w stanie poprowadzić rząd do sukcesu, także wyborczego. Sukces konwencji uwypuklił jeszcze
 jeden warunek zwycięstwa prawicy – jedność. Premia za nią jest niezauważalna na co dzień, ale kilka tygodni  wcześniejszych podjazdów i podgryzań pokazało, że wyborcy prawicy nie trawią kłótni, reagują demobilizacją.
 Warto więc, by wszystkie podmioty tej wielkiej koalicji pod wodzą Kaczyńskiego szanowały się nawzajem. Jest  w tym wszystkim i łyżka dziegciu: efekt konwencji, medialne echo tego wydarzenia trwały krócej, niż można by
 się spodziewać. Rozgrzane antypisowsko do czerwoności media III RP błyskawicznie przeszły do kontrnatarcia,  a brutalny atak na prezes Trybunału Konstytucyjnego Julię Przyłębską (nie cofnięto się przed pokazaniem
 wizerunku wnuczki) jest dowodem na to, że niektórzy uznali, iż już można wrócić do dawnych manier i  nawyków. A to i tak tylko wskazówka, jak srogą cenę prawica może zapłacić za złudzenie, że da się  komunikować z Polakami za pośrednictwem nieuczciwych mediów, że można flirtować z nimi bezkarnie. Ale
 generalnie: ta wiosna może należeć do prawicy!

Michał Karnowski

Taki obóz Kaczyńskiego i taki Morawiecki mogą wygrywać


Tuż przed świętami wielkanocnymi opozycja już witała się z gąską, uznając, że niezręcznie przeprowadzona sprawa nagród w rządzie jest gwoździem do trumny obozu rządzącego. W weekend majowy to większość rządowa wchodzi w lepszych nastrojach. Konwencja Zjednoczonej Prawicy pokazała, że obóz Jarosława Kaczyńskiego jest w stanie przetrwać słabszy okres, zachowuje zdolność przegrupowywania się, a przywództwo lidera jest bezdyskusyjne. Duże wrażenie zrobiło wystąpienie premiera Mateusza Morawieckiego. Jasna perspektywa rozwojowa, konkretne zobowiązania prospołeczne (słynna już „piątka” Morawieckiego) i nuta patriotyzmu – to są najlepsze cechy szefa rządu, które wreszcie mocno wybrzmiały. Z tej perspektywy można tę konwencję potraktować jako udane nowe otwarcie ekipy rządowej, której pierwsze sto dni upłynęło pod znakiem tematów zastanych bądź wywołanych na zewnątrz, jak spór z Izraelem. Morawiecki nie powinien tego dobrego tonu gubić. Można zrozumieć, że nie chce być redukowany do wyłącznie ekonomicznych kwestii, że chce też pokazać swoje kompetencje np. w obszarze historii. Ale powinien pamiętać, że sukces daje mu to, co przedstawił na konwencji. Polacy widzą w nim społecznie wrażliwego, lecz i bardzo sprawnego menedżera – i taki Morawiecki jest w stanie poprowadzić rząd do sukcesu, także wyborczego. Sukces konwencji uwypuklił jeszcze jeden warunek zwycięstwa prawicy – jedność. Premia za nią jest niezauważalna na co dzień, ale kilka tygodni wcześniejszych podjazdów i podgryzań pokazało, że wyborcy prawicy nie trawią kłótni, reagują demobilizacją. Warto więc, by wszystkie podmioty tej wielkiej koalicji pod wodzą Kaczyńskiego szanowały się nawzajem. Jest w tym wszystkim i łyżka dziegciu: efekt konwencji, medialne echo tego wydarzenia trwały krócej, niż można by się spodziewać. Rozgrzane antypisowsko do czerwoności media III RP błyskawicznie przeszły do kontrnatarcia, a brutalny atak na prezes Trybunału Konstytucyjnego Julię Przyłębską (nie cofnięto się przed pokazaniem wizerunku wnuczki) jest dowodem na to, że niektórzy uznali, iż już można wrócić do dawnych manier i nawyków. A to i tak tylko wskazówka, jak srogą cenę prawica może zapłacić za złudzenie, że da się komunikować z Polakami za pośrednictwem nieuczciwych mediów, że można flirtować z nimi bezkarnie. Ale generalnie: ta wiosna może należeć do prawicy!

Michał Karnowski