Archiwum

Na ławie oskarżonych

Nasza cywilizacja powstała na dwóch fundamentach: filozofii greckiej i religii chrześcijańskiej. Można powiedzieć, że jej aktami założycielskimi były dwa procesy: Sokratesa w Atenach i Jezusa w Jerozolimie. W obu przypadkach doszło de facto do zbrodni sądowej w majestacie prawa.

Do skazania Sokratesa doprowadzili zwolennicy demokracji, dla których nie liczyło się pojęcie prawdy, lecz przyjemności. Nie bez znaczenia było też to, że ich sprzeciw ideowy wobec ateńskiego mędrca łączył się z silnym urazem osobistym. Jego główni oponenci, czyli napędzani resentymentem sofiści w rodzaju Kritiasa, Pauzaniasza, Kalliklesa, Likona czy Anytosa, byli bowiem – jak to mówiono – paid erastes (miłośnikami chłopców). Nienawidzili filozofa, który uważał homoseksualizm za niegodziwy i sprzeczny z naturą człowieka, a także sprzeciwiał się planom wykorzystywania aktywności homoerotycznej do wychowania ateńskiej młodzieży (dziś powiedzielibyśmy, że był wrogiem edukacji seksualnej). Gdyby żył teraz, to z takimi poglądami również mógłby trafić na ławę oskarżonych.

Za śmiercią Jezusa stali z kolei przedstawiciele wszystkich trzech ustrojów: monarchii (namiestnik cesarza Poncjusz Piłat), oligarchii (Sanhedryn) i demokracji (tłum żądający ukrzyżowania). Nauczanie Chrystusa także było niewygodne dla zbyt wielu ludzi – podobnie jak dziś nie do przyjęcia jest postawa tych, którzy odwołują się do Jego przesłania. Dlatego chrześcijanie są obecnie najbardziej prześladowaną grupą religijną na świecie.

Tę oczywistą prawdę wypowiedział niedawno abp Marek Jędraszewski, za co runęła na niego zewsząd lawina hejtu. Najwięcej wzburzenia wywołało to, że metropolita krakowski jako przykład współczesnego prześladowania chrześcijan podał przypadek kard. George’a Pella z Sydney, skazanego na sześć lat więzienia za molestowanie nieletnich.

Nie ma wątpliwości, że pedofilia wśród duchownych jest zbrodnią, którą należy raz na zawsze bezwzględnie wytępić. Sprawa australijskiego purpurata budzi jednak zbyt wiele zastrzeżeń obrońców praw człowieka, zarówno wierzących, jak i niewierzących, którzy podważają uczciwość przeprowadzonego procesu, by można było przejść nad nią do porządku dziennego (pisałem o tym szerzej na portalu wPolityce.pl). W logikę naszej cywilizacji wpisana jest możliwość fałszywych oskarżeń, pomyłek sądowych i niesprawiedliwych wyroków. Niekiedy są one świadomie używane do niszczenia przeciwników. Dlatego zanim zacznie się ferować wyroki, dobrze jest poznać fakty.

Grzegorz Górny