Archiwum

Musimy wierzyć w siebie

JACEK KARNOWSKI, redaktor naczelny

„Leżę z grypą w łóżku, a obok żona, nie Graś!” – zażartował w czasie przedsylwestrowej, twitterowej debaty Donald Tusk. Nastrój końca roku słusznie zachęcał do dowcipu i lekkości. I pewnie przyjęlibyśmy premierowskie żarciki z wdzięcznością, niczym dodającą smaku przyprawę, gdyby nie fakt, że brak powagi to już od paru lat jego danie główne. I zwyczajnie się przejadło. Szef rządu lubi obiecywać, lubi snuć piękne wizje. I pewnie nawet niektóre z nich chce wprowadzić w życie. Problem leży jednak głębiej: premier zwyczajnie nie wierzy, że losem Polski można naprawdę pokierować, że można narzucić kurs prorozwojowy. Nie, Donald Tusk uważa, że można co najwyżej leciutko korygować kierunek, ale naprawdę leciutko. A tak ogólnie, to trzeba przyjąć to, co przynosi los. Bez wiary w siebie, w swoje siły, także te ukryte, żaden kraj nie zdoła wyrwać się z peryferyjności i zacofania. Nawet za pomocą Twittera.